Ménage à Trois –  Jans Muskee, Joris van der Ploeg, Shen Wei
23 febuari t/m 10 maart 2018

Opening op vrijdag 23 februari om 17 uur, met bier gesponsord door Heineken.

Drie galeries tonen drie kunstenaars drie weken lang op drie verschillende locaties. Dat is kort uitgelegd waar Ménage à Trois om draait. De jonge galeries QLICK Gallery uit Amsterdam, SinArts Gallery uit Den Haag en galerie with tsjalling: uit Groningen slaan de handen in een voor dit bijzondere samenwerkingsproject. Iedere galerie heeft een eigen specialisatie; respectievelijk fotografie, Chinese kunst en tekeningen.

Naar voorbeeld van een project als Condo, waarbij Londense en New Yorkse galeries hun ruimtes uitwisselen, maken de galeries een reizende tentoonstelling. Vanaf half februari is de tentoonstelling opeenvolgend steeds drie weken te zien in een van de drie steden. Gebruikmakend van elkaars locatie en netwerk ontstaat zo een nieuwe formule die de status quo van de traditionele galeriewereld doorbreekt en waarbij de kunstenaars en galeries een groter en diverser publiek kunnen bereiken.

De drie kunstenaars van wie het werk getoond wordt, zijn de fotografen Joris van der Ploeg (QLICK Gallery), Shen Wei (SinArts Gallery) en tekenaar Jans Muskee (galerie with tsjalling:). Dit trio geeft elk op hun eigen manier vorm aan hun fascinatie voor het lichaam. De verschillende media die gebruikt worden en de verschillende interpretaties van dit onderwerp, leveren een spannende combinatie op, waardoor de reizende expositie een absolute must-see wordt!

Jans Muskee (1961)
Sinds de jaren negentig maakt Jans Muskee grote tekeningen waarin sociale ongemakken centraal staan. Hij kaart onderwerpen aan als man-vrouwrelaties, gezinsverhoudingen, vriendschap en onderdrukte seksuele verlangens. De situaties waarin de personen zich bevinden zijn vaak nogal dubbelzinnig; verontrustend en alledaags tegelijk.

De kunstenaar gebruikt om tot een compositie te komen zowel gevonden fotomateriaal als zelfgemaakte geënsceneerde foto’s. De compositie die zo ontstaat krijgt volop de ruimte, op een groot vel papier van soms twee bij drie meter. Muskee werkt met oliepastel en probeert ondanks dit weerbarstige materiaal zo fotorealistisch mogelijk te werken. Jans Muskee weet met zijn virtuoze techniek de kijker op het verkeerde been te zetten, verwarring te scheppen tussen wat werkelijkheid is en wat niet.

Shen Wei (1977)
Shen Wei, oorspronkelijk uit Shanghai, woont en werkt sinds meer dan 12 jaar in New York. Zijn portretten, van anderen en van zichzelf, zijn inmiddels internationaal geëxposeerd. Zijn stillevens en natuurfotografie worden alom geprezen en werden vorig jaar bij SinArts Gallery voor het eerst in Nederland getoond.

De intieme portretten in de serie Almost Naked zeggen even veel over de emoties van de onderwerpen als over het persoonlijke verhaal van de kunstenaar. Geboren en getogen in Shanghai vertelt Shen vaak over zijn ‘strenge en conservatieve jeugd’ met weinig ruimte voor zelfontwikkeling. Deze foto’s leggen zijn verhaal bloot door het contrast met het schijnbare gemak waarmee zijn Amerikaanse onderwerpen zich blootgeven, zowel fysiek als emotioneel.

Het is menselijk om onze eigen identiteit te onderzoeken door naar anderen te kijken, en de foto’s in Almost Naked nodigen de kijker uit om samen met Shen de geportretteerden te onderzoeken en de verbanden met ieders eigen verhaal te leggen.

Joris van der Ploeg (1989)
In het werk van Joris van der Ploeg is het ’standaard’ portret tot een nieuwe vorm gebracht; een bijna verheven versie waarbij het menselijke vervaagt en overstegen wordt. ‘Ik fotografeer voornamelijk meisjes en jonge vrouwen omdat ik ze zo mysterieus, fragiel en tegelijkertijd heel krachtig vind.’ Van der Ploeg is op zoek naar de pure en natuurlijke vorm van het model, dit is het uitgangspunt van zijn werk.

Het is een bewuste keuze geweest om het beeld te ontdoen van zoveel mogelijk context. Alle modellen zijn naakt, ze staan in een lege ruimte en er wordt zelfs geen gebruik gemaakt van make-up. Doordat de houdingen niet zijn geregisseerd ontstaan er klassieke en natuurlijke composities. Hierdoor blijft alleen het model over in haar puurste vorm en kom je bij de essentie dat bijdraagt aan de mystiek rondom het beeld. De keuze voor de gebruikte techniek versterkt dit: de dubbeling die hierdoor ontstaat werkt licht vervreemdend en geeft iets ongrijpbaars aan het werk.