contour – Sergio Femar, Kevin Nieuwenhuijs, Jildau Nijboer
5 maart t/m 9 april 2022

opening op zaterdag 5 maart van 16 – 18 uur.

In het werk van de drie kunstenaars in de expositie contour draait alles om vorm, kleur en de ruimte in en om het kunstwerk. Alle drie kunstenaars maken schilderijen, tegelijkertijd wordt in de werken volop gespeeld met de derde dimensie. Elke exposant geeft daaraan zijn eigen invulling en heeft een duidelijk eigen handschrift, wat een gevarieerde en speelse tentoonstelling oplevert.

Het hergebruik van materialen staat centraal in het werk van de Spaanse kunstenaar Sergio Femar. Hij is op een constante zoektocht naar afgedankte materialen die hij in zijn schilderijen kan gebruiken: plankjes, stukken van pallets, stukken stof. In de sculpturale werken die zo ontstaan zijn deze gerecycelde materialen altijd duidelijk te zien, maar tegelijk is het doel van de kunstenaar om ze een helemaal nieuwe functie te geven als kunstwerk. Uiteindelijk is de abstracte compositie het belangrijkst; Femar blijft een echte schilder, maar maakt ons tegelijkertijd bewust van ons consumentengedrag.

De dragers van het werk van Kevin Nieuwenhuijs worden altijd met grote zorgvuldigheid geprepareerd, zodat een ondergrond onstaat die zo glad mogelijk is. Dat is belangrijk voor de kunstenaar omdat hij zijn uiteindelijke schilderij vaak in een snelle beweging op het doek zet, een handeling die niet mis mag gaan. Zijn doel is om een denkbeeldige sculptuur in de ruimte te doen ontstaan. Veel vormen doen denken aan een monoliet, een op zichzelfstaande steen. In andere doeken wordt die steenvorm juist uitgespaard, waardoor het werk een symbiotische relatie aangaat met z’n directe omgeving. Het gat is een referentie naar de massa en zwaarte van de steen, die in deze gatenschilderijen zowel verdwenen zijn, als dat ze het gevoel geven dat ze juist wel aanwezig zijn.

Jildau Nijboer probeert in haar schilderijen beelden te verwerken die ze in de alledaagse wereld heeft opgevangen. Het vervolgens schilderen daarvan is voor haar een zoektocht naar hoe in verf een vorm aan verbeelding kan worden geven. Ze gebruikt daarbij regelmatig foto’s, die echter niet meteen als zodanig herkenbaar zijn in de schilderijen. Er is vaak sprake van een kantelpunt tussen abstractie en figuratie, een spel dat gaat over herkenning en associatie, over gripverlies en houvast. De ronde panelen die ze gebruikt zorgen ervoor dat je als kijker een beetje op een verkeerd been wordt gezet, de ongebruikelijke vorm maakt van het schilderij bijna een object. Tegelijkertijd weten ze ervoor te zorgen dat je krachtig naar binnen wordt gezogen in de wereld van de kunstenaar, wat zorgt voor een enorme focus op het geschilderde.