objectives –  Lauren Hillebrandt, Harry Markusse, Wouter van Riessen
14 oktober t/m 18 november 2017

opening: zaterdag 14 oktober 2017, 17 – 19 uur

Wat er in het werk van de drie kunstenaars te zien is, is niet zo eenduidig als het op het eerste gezicht lijkt. De foto’s van Lauren Hillebrandt lijken wel op collages of digitale bewerkingen, maar feitelijk zijn het composities die bestaan uit afgedrukte foto’s, plantmateriaal en stukken papier. De nieuwste schilderijen van Harry Markusse lijken volledig abstract te zijn, maar wat hij schildert zouden ook linten kunnen zijn. Wouter van Riessens bloemstillevens lijken eenduidig, maar eigenlijk zijn het ook composities van abstracte vormen. Een expositie die de kijker laat zoeken naar de werkelijkheid!

Lauren Hillebrandt (1988) noemt zichzelf een ‘stillevenkunstenaar’. In haar werk is ze constant op zoek naar abstractie en een universele taal die onze fysieke wereld probeert te begrijpen en op een nieuwe manier kan weergeven. Ze focust op alledaagse objecten om ons heen en zet die in een geheel nieuwe context. Dat heeft ze bijvoorbeeld ook gedaan bij de serie ‘Arrangements’ in de expositie, die ze maakte tijdens een recidency op het Duitse Waddeneiland Sylt. Onderdelen uit de natuur worden daarin in abstracte composities ingepast.

Kleur, licht, ritme, herhaling en dynamiek zijn de belangrijkste ingrediënten voor de abstracte schilderijen van Harry Markusse (1990). Zijn uitdaging is om met simpele middelen spannende composities te maken. Hij is steeds op zoek naar een nieuw kader om daarna daar een serie in uit te werken. De reeks schilderijen die hij in deze expositie toont is getiteld ‘Ribbons’, en is een van de eerste stappen van de kunstenaar naar een zekere representatie van de werkelijkheid.
Markusse is 2013 afgestudeerd aan Academie Minerva in Groningen en woont en werkt in Amsterdam. Hij werd al twee keer genomineerd voor de Koninklijke Prijs voor de Schilderkunst.

Wouter van Riessen (1967) toont schilderijen uit een serie waarbij de drie variaties van Van Gogh’s ‘Vijftien zonnebloemen in een vaas’ als uitgangspunt zijn genomen. De houdingen en uitdrukkingen van de zonnebloemen hebben iets opens en onbepaalds, wat de kunstenaars de ruimte biedt in zijn schilderijen te experimenteren. Er ontstaan allerlei vormen die open staan voor interpretatie door de kijker.

Voortkomend uit deze serie zijn thematisch verwante werken ‘Bloemsteroog’, een serie uit multiplex gesneden figuren. Tot slot is er nog een nieuwe Pinokkio schilderijen te zien, getiteld ‘Houdini’. De animistische blik van de kijker laat Pinokkio ontsnappen aan zijn status van pop.

Lees HIER meer over het werk van Wouter van Riessen.